|
|
Za nostalgicne, par slika iz Beograda s' jeseni 2003. Malo slika iz leteceg camca Tipican prizor: raskopane ulice i kante za djubre ili ciganska mahala pored Sava centra Obrati paznju, jedrilica na Savi... REX ili Oneg Sabat pre renoviranja i sada Menora u plamenu - Nandor Glid - spomenik Dorcolcima Spomenik streljanim na Sajmistu <<klikni ako hoces da pogledas prezentaciju a ovde smo nasli lepe slike Beograda http://www.pbase.com/vmarinkovic/belgrade pa i ovde ima lepih starih slika Beograda pre rata
Kako je koji kraj Beograda dobio ime
Zvezdara
Deo ove opštine se nalazi na brdu koje se nekada
zvalo Veliki Vračar. Krajem
osamdesetih godina XIX veka odlučeno je da se tu
podigne opservatorija ili kako se po srpski
govorilo - zvezdarnica. Ovaj kraj je
ubrzo po njoj postao prepoznatljiv, pa se tako i
nazivao. Celo ovo područje bilo je 1952. godine
podeljeno na Stari Đeram i Zvezdaru, a osam
godina kasnije njihovim spajanjem nastaje
današnja Zvezdara.
Medaković
Manji deo ovog kraja, tačnije njegovog trećeg
dela je na opštini Zvezdara, dok najveći deo
Medakovića pripada Voždovcu. Ime je dobio po novinaru
Miloradu Medakoviću, Njegoševom biografu, koji
je inače rođen u Lici.
Dušanovac
Odmah posle Prvog svetskog rata na istočnom
obodu Beograda počelo je da raste naselje na
imanjima čiji je vlasnik bio Dušan
Spasić. Ceo kraj je po njemu i dobio
ime Dušanovac. Sve do izgradnje auto-puta
početkom sedamdesetih ovde su se nalazile
pretežno male i srednje kuće bez većih
industrijskih objekata. Ovaj
kraj je glavno mesto događanja u kultnom romanu
Dragoslava Mihailovića "Kad su cvetale tikve".
Braće Jerković
Naselje je dobilo ime po partizanima, braći
Dušanu i Nebojši Jerkoviću. Dušan je
bio komandant Užičkog odreda, a poginuo je
1941. godine na Kadinjači. Proglašen je za
narodnog heroja. Nebojša je bio komandant
Mačvanskog odreda. Braća su, inače, rođena u
Sremu, u mestu Ogar kod Pećinaca.
Čukarica
Ime je dobila po Čukarevoj
mehani koja se nalazila na mestu današnje Crkve
svetog Đorđa, a bila je jako značajna
za tadašnje stanovništvo - seljaci koji su
nosili robu na pijacu tu su se zadržavali,
odmarali, ponekad i ostavljali svoje zaprege. Mehanu
je držao Stojko Čukara, a na ovom mestu se
nalazila i Čukar česma. Čukar, ne Čukur.
Žarkovo
Postoje dve priče o nazivu ovog kraja. Prva,
interesantnija, kaže da je na ovom prostoru
nekada davno živeo zmaj koji je činio zla po
selu. Njegova vlasnica je navodno bila baba Jula,
žena po kojoj je Julino brdo dobilo ime. Jednoga
dana ovom zmaju se suprotstavio vitez Žarko i
tako spasao selo. Mesto na kojem je pala glava
zmaja dobilo je ime Zmajevac, gde je pao rep -
Repište, a gde je otekla krv Bele Vode. Druga
verzija je manje interesantna, ali i te kako
realnija. Na ovom mestu je u XVI veku živeo
Promićur Žarko, a budući da turski poreski
činovnici nisu znali naziv tog imanja, nazivali
su ga prosto "Žarkovo selo".
Cerak (Cerak Vinogradi)
Zvanično je deo Žarkova. Naselje je projektovano
krajem 1970-ih godina i vrhunski je primer kasne
moderne. Arhitekte Marušić i Borovnica dobili su
Oktobarsku Nagradu grada Beograda za projekat
izgradnje ovog naselja 1985. godine. Samo ime
opisuje izgled Ceraka pre pomenutog projekta - predeo
je bio pod cerovom šumom i vinogradima.
Banjica
Istočni deo ovog kraja pripada Savskom vencu,
dok je zapadni deo na teritoriji Voždovca. Do
Drugog svetskog rata ovaj deo grada je bio
poznat kao mirno
poljoprivredno selo sa malim brojem stanovnika,
ali i sa mnogo podzemnih termo-mineralnih voda.
Čak sa preko hiljadu izvora! Po njima
je Banjica dobila ime. Nakon rata dolazi do
urbanizacije i izgradnje velikih stambenih
blokova i solitera što je dovelo do
iscrpljivanja ovih resursa.
Vračar
Tri su priče o imenu ovog kraja tj. ove opštine.
Prva datira s početka XVI veka i prema njoj je
ovaj kraj dobio ime po junaku
- neverniku čije je ime bilo Vračar,
a koji je na tom mestu imao kolibu. Prema drugoj,
ime potiče od vrapčijih polja
jer je mnogo ovih ptica bilo nastanjeno na
teritoriji današnjeg Vračara. Treća
priča, jednostavno, kaže da su Turci
verovali da na ovom mestu Srbi vračaju.
Interesantno je da su jedno vreme u ovom kraju
živela dva najpoznatija "vrača" devedesetih
godina - Lav Geršman i Ljubiša Trgovčević.
Karaburma
Na starim turskim kartama područje je imenovano
kao Kajaburun ("Kaya-burun"),
što na turskom znači "stenoviti rt". Eto.
Senjak
Pre nego što je postao zanimljiv višim klasama
Beograda, ali i stranim diplomatama, Senjak je
bio brdo sa kog se pružao najbolji pogled na
ostatak grada. Pošto
su poljoprivrednici nekada držali seno po celom
Beogradu, često je dolazilo do požara, pa je
zato bilo naređeno da se ono drži na jednom
mestu, a za tu namenu je izabran baš ovaj kraj,
po čemu je i dobio ime.
Šumice
Kapiram da je ovo sasvim jasno. U
ovom kraju se nalazi omanja gradska šuma.Interesantno
je da se svi objekti u njoj, kao i sa njene leve
i desne strane u delu koji gleda na auto-put
nalaze na istoj adresi - Ustanička 125.
Vidikovac
Ni ime ovog kraja nije neka viša filozofija.
Nastao je krajem sedamdesetih između Labudovog
Brda i Ceraka, a ime
je dobio po lokaciji sa koje se vidi veliki deo
istočnog Beograda.
Palilula
Naziv je nastao tako što je u vreme vladavine
Turaka u varoši bilo zabranjeno pušenje,
kao i bilo kakva upotreba duvana na ulicama zbog
opasnosti od požara. Oni koji nisu mogli bez
lule, da bi je zapalili, morali su da idu van
gradskih zidina. Jedno od tih mesta bila je i
današnja Palilula. Druga
priča o imenu ove opštine kaže da je Miloš
Obrenović naredio da se neki stari zanati koji
su opasni po život u zbijenim oblastima, poput
puškarskog zanata i proizvodnje baruta, izmeste
iz gradskih zona na prostor današnjeg Tašmajdana. Na
tom prostoru je bilo zabranjeno pušenje zbog
opasnosti od eksplozije. Priča se da se po
izlasku odatle nailazilo na tablu u obliku lule
koja je označavala da je na tom mestu pušenje
dozvoljeno. Vrlo je verovatno da su obe priče
razlozi zašto Palilulu danas baš tako zovemo.
Konjarnik
Kao i Medaković, pripada i Zvezdari i Voždovcu.
Na Konjarniku se nalaze Učiteljsko naselje, Rudo
i Denkova Bašta (prostor između hotela "Srbija"
i ulice Vojislava Ilića). Ovaj kraj su nakon
Prvog svetskog rata naselili Kalmici, izbeglice
Ruskog građanskog rata. U Kozarčevoj ulici su
krajem dvadesetih izgradili pagodu koja im je
služila kao budistički hram, a na
prostoru današnjeg Konjarnika su napasali svoje
radne konje, po čemu i ovaj kraj dobija ime. Inače,
pagoda je srušena tokom nemačke okupacije.
Mirijevo Jedan od najstarijih pisanih podataka važan za ime Mirijevo datira iz turskog perioda. To su katastarski popisi Beograda i okoline za period 1476-1566. godine. U pitanju su popisi muškog stanovništva jer su muškarci bili ti koji su plaćali dažbine. Ime može da potiče od turske reči "mirija", što upravo znači - dažbina. Moguće je i da ime potiče od stanovništva makedonskog sela Mirovo koje je došlo u ovaj kraj bežeći od Turaka. Kroz vekove Mirijevo je imalo više imena: Mirine, Miranovac,
|
|