ZENI
LEBL rodjena
je 20. juna 1927. godine u Aleksincu. Od 1933. godine zivela je u Beogradu, gde
je zavrsila osnovnu skolu i nizu gimnaziju. Uoci odvodjenja jevrejskih zena i
dece u logor na Sajmistu pobegla je u Nis i pod laznim imenom zivela kod Jelene
Glavaski, svoje nekadasnje vaspitacice iz decjeg vrtica.
Zbog
ilegalnog rada obe su uhapsene 22. februara 1943. godine. Dok je njena
spasiteljica odvedena u logor i kasnije streljana, ona je kao maloletna oterana
na rad u Rajhu, pa i tamo uhapsena. Oslobodjena je iz berlinskog Gestapoa 28.
aprila 1945. godine.
Po
povratku u Beograd zavrsila je gimanziju i studirala pravo i
Novinarsko-diplomatsku visoku skolu. U isto vreme radila je kao saradnik ''Politike''.
Posto je aprila 1949. godine ispricala vic o ''ljubicici
beloj'', uhapsena je
zbog ''kleveta protiv
naroda i drzave'' i ''kaznjena
administrativno-prinudnom merom drustveno-korisnog rada sa lisenjem slobode u
trajanju od godinu dana''.
Posle dve i po godine logora u Ramskom ritu, Zabeli, na Grguru I, Grguru II i
Golom otoku pomilovana je.
Septembra
1954. godine iselila se u Israel. Posvetila se istrazivanju istorije Jevreja na
tlu bivse Jugoslavije, narocito u Srbiji i Makedoniji, delimicno i u okviru
Istorijskog odbora Udruzenja Jevreja iz bivse Jugoslavije u Israelu.
Nova
- petnaesta knjiga Zeni Lebl
nosi naslov
HADZ-AMIN
I BERLIN
deveta
je
na srpskom jeziku.
Prethodile
su joj:
Plima
i slom, iz istorije Jevreja Vardarske Makedonije
Ljubicica
bela, vic dug dve i po godine
Jevrejske
knjige stampane u Beogradu 1837-1905.
Dnevnik
jedne Judite, Beograd 1941.
Jevreji
u Pirotu
Jerusalimski
muftija
Do
''konacnog resenja''
– Jevreji u Beogradu 1521-1942.
Do
''konacnog resenja''
– Jevreji u Srbiji
Na
hebrejskom i/ili dvojezicno objavila je sest knjiga i desetine clanaka u
knjizevnim i istorijskim casopisima.
Bavi
se i prevodjenjem israelskih pisaca i pesnika sa hebrejskog na srpski jezik.
Dobitnik
je dvadeset i dve nagrade za naucne i knjizevne radove na anonimnim konkursima
Saveza jevrejskih opstina Jugoslavije.